اگر در مورد بازی استقلال با سپاهان بخواهیم کمی بیشتر و به قولی تحلیلی تر بپردازیم،باید به بازی مجتبی جباری،آرش افشین دو بازیکنی که هواداران استقلال  ابتدای فصل احتمال آبی پوش نشدنشان را نمی دادند،نقش اصلی این دیدار جذاب بودند!افشین که با گل دقیقه یک خود زهرش را به استقلال ریخت و در گرفتن پنالتی نقش اصلی را ایفا کرد.اما جباری  آن جباری که ما استقلالی ها انتظار داشتیم نبود!البته نه بخاطر  تحت فشار قرار گرفتن هافبکهای استقلال بلکه جباری ظاهرا خودش نمی خواست و یا کلا در این بازی  همان جباری همیشگی نبود!
بعضی از دوستان نوشته اند که جباری دلش نمی خواست مقابل استقلال آن بازی همیشگی خودش را بکند!یک عده هم حضور آندو جنگنده و نکونام را باعث عدم کیفیت مطلوب مجتبی جباری عنوان می کردند!
اما تحلیل ما؛
ما فرضیه هر دو گروه را هم قبول داریم و هم رد می کنیم!یعنی جباری همان جباری همیشگی بود و اگر تیمش به جای استقلال گل اول را دریافت می کرد بازیش بیشتر نمود پیدا می کرد!
اما در مورد اینکه آیا جباری مقابل استقلال دلش و منطقش به یاری پاهایش نمی رفتند را نیز قبول داریم!
وقتی فیلم ضبط شده بازی استقلال با سپاهان را در خانه مجددا مشاهده کردیم،متوجه شدیم جباری به جز یک کرنر که آنهم در طرف جایگاه هواداران سپاهان باید زده میشد،هیچگاه تا انتهای بازی کرنر دیگری را نزد!اما مهمترین قضیه بازی جباری ضربات ایستگاهی بود که در تمامی ضربات پشت توپ می ایستاد،اما بازیکن دیگری آنها را میزد!حالا این یک تاکتیک از سوی کادرفنی سپاهان بود یا جباری نمی خواست کاشته های تیمش را بزند،را باید از کرانچار پرسید!
در حال به نظر ما انتظاری که مجتبی جباری و تاثیرحضورش در بازی سپاهان ،همانی نبود که ما استقلالی ها انتظار داشتیم،کما اینکه یادمان نرود پاس 40 متری مجتبی جباری پشت مدافعین استقلال که با فرار آرش افشین و در نهایت به پنالتی منجر شد را مجتبی جباری داد!از آن پاسهای که در همان بازی و بازی های آینده خوراک فرهاد مجیدی و آرش برهانی می باشد و هر کدام از این مدل پاسها یعنی یک گل و در آوردن نتیجه یک بازی!

در دیداری که با توجه به کمبود مهره و نا آمادگی بازیکن اصلی بخصوص در خط هافبک کمی برای هواداران و فوتبالدوستان عدم نتیجه گیری استقلال قابل پیش بینی بود،منتهی اگر بازیکنان استقلال کمی بیشتر دقت میکردند و اشتباهات داوری نیز در این بازی به اوجش نمی رسید  می توانستیم حداقل بازنده این دیدار نباشیم.
به هر حال استقلال در هفته دوم در حالی بازی حساس و سرنوشت ساز خود را به سپاهان واگذار کرد که نبود یک بازی ساز در میانه میدان بازهم کاملا توی ذوق هر فوتبالدوست و کارشناسی میزد!
اشتباه وحشناک خسرو حیدری که در این دیدار به دلیل تنها بودن در نیمه اول و عدم هماهنگی با بازیکنان کناری حود در دو نیمه از پر اشتباه ترین بازیکنان زمین به شمار می آمد سپاهانی ها توانستند از اشتباه این بازیکن با تیز هوشی تمام به گل اول خود دست پیدا کنند و شیرازه استقلال را نیز ازهم بپاشانند.
یکی از نقاط منفی و غیر قابل هضم این دیدار از نظر ما نیمکت نشینی آرش برهانی توسط امیر قلعه نویی بود!استفاده نکردن از آرش برهانی تنها بازیکن سرشناس روی نیمکت استقلال در این دیدار که استقلال با کمبود مهره دست و پنجه نرم می کرد کمی عجیب و تا حدودی غیر منطقی به نظر می رسید.با اینکه فرهاد مجیدی در نیمه اول و مدت زمانیکه در نیمه دوم حضور داشت خیلی پر تلاش و زحمتکش و با تعصب بازی کرد اما امیر قلعه نویی با بیرون کشیدن وی و آوردن فردین عابدینی که اصلا به کار این دیدار نمی آمد حنیف را به نوک خط حمله برد تا از ضربات ایستگاهی و قدرت سر زنی این مدافع خود استفاده کند.منتهی بعد از دقایقی با بیرون کشیدن عمران زاده و تعویض معقولانه تر امیرخان  با ورود نظری استقلالیها شکل و شمایل بهتری به خود گرفتند و در نهایت توانستند یکی از گلهای خورده را جبران کند و چندین موقعیت دیگر را نیز از دست بدهند!
در این دیدار استقلالی ها با وجود آنکه موقعیتهای بیشماری بدست آوردند اما نتوانستند بیش از یک گل به سپاهانی ها بزنند،در آنطرف اصفهانی ها در یکی دو موقعیتی که بدست آوردند صاحب دو گل شدند.بهتر است بگوییم سپاهانی ها از یک موقعیت نصفه نیمه خود (کاشته ای که امید ابراهیمی به تیر دروازه رحمتی کوبید و اصلا ربطی به دو گل برتری سپاهان نداشت!) به استقلال دو گل بزنند،اما پسران آبی از کلی موقعیت مسلم گل فقط توانستند به یک گل دست پیدا کنند!
نکته:از ابتدای بازی و ترکیب دو تیم مشخص بود که استقلالی ها در هر دو جناح توانایی همیشگی خود را نخواهند داشت.خسرو حیدری به دلیل آنکه یک خط عقب تر آمده بود به تنهایی جناح راست استقلال را از آن جنب و جوش همیشگی انداخته بود.
تلنگر:فصل قبل در بازیهای که استقلال با کمبود بازیکن در بین مدافعین خود روبرو میشدند،امیرقلعه نویی با جابه جای امیر حسین صادقی و یا  پژمان منتظری در حالی موفق و مستحکم نشان می دادند و موفق بودند که خط هافبک خلاق و جنگنده تیم اجازه آمدن فشار کمتری روی مدافعین میشدند و در نتیجه در اکثر بازیها تغییراتی از این دست در استقلال جواب می داد.
منتهی در لیگ سیزدهم استقلالی ها به دلیل آماده نبودن هافبکهای وسط خود و نیز نداشتن بازیکنی چون جباری برای پخش کردن توپ و انتقال مطلوب آن از خط دفاع به نقاط مختلف زمین،در این دیدار باعث شده بود که استقلالی ها علاوه بر مرکز میدان از زهردار بودن هر دو جناح خود تا حدودی کاسته شده ببینند.همین امر باعث شده بود که استقلالی ها نتوانند بعد از اشتباه مهلک خسرو حیدری که منجر به دریافت گل زود هنگام اصفهانی ها شد خودشان را خوب جمع جور کنند و لاجرم در نهایت و در ادامه بازی چشم به ضد حملات و خلاقیت فرهاد مجیدی  و ضربات ایستگاهی بدست آمده که بر خلاف بازی اولشان از تمامی آنها توسط آندو تیموریان موقعیتهای خطرناک و نیمه خطرناک ساخته شد،داشته باشند!

علیرضا فغانی داور بازی استقلال مقابل سپاهان به قطع یقین بازنده اصلی این دیدار بود.
این داور که ظاهرا نحوه صحبت کردنش با بازیکنان از محسن قهرمانی زننده تر می باشد بی جهت در اکثر دیدارهای استقلال روی فرهاد مجیدی حساسیت به خرج می دهد و با روح و روان این بازیکن بازی می کند که در این دیدار نیز این قضیه مستثنی نبود!
فغانی در این دیدار یک پنالتی کمر شکن در ابتدای نیمه دوم برای سپاهانی ها گرفت که به نظر ما که در استادیوم بازی را مشاهده میکردیم اصلا پنالتی نبود و شاید خطای پژمان نوری روی محمد غلامی در ادامه نیمه دوم بیشتر به پنالتی نزدیک بود تا آن صحنه کذایی که برای اصفهانی ها اعلام ضربه پنالتی کرد.
همچنین اوج درخشش در اشتباهات فغانی خطای بود که مدافعین سپاهان روی پژمان نوری  انجام دادند که همین موضوع باعث شد امیر قلعه نویی که تا آن لحظه از دیدار آرام کنار خط طولی فقط بازیکنانش را رهبری میکرد تا چند دقیقه ای بابت نگرفتن آن پنالتی معترض به داور ببینیم!
خلاصه اینکه بازنده هفته را با اجازه روزنامه خبرورزشی و دوستان قلم به دستی که از باختن استقلال خوشحال هستند را علیرضا فغانی داور بازی استقلال مقابل سپاهان  اعلام می کنیم و به دوستان رسانه ای رقیبمان یادآوری می کنیم که در دو هفته اول لیگ سیزدهم دو پنالتی برای استقلالی ها گرفته نشد و یک پنالتی هم بر علیه این تیم به اشتباه سوت زده شد.از آنطرف برای تیم محبوبشان در بازی با تراکتور سازی فقط سه اشتباه مسلم داوری به ضرر تراکتورسازان و به نفع پرسپولیسی ها رقم خورد!
نکته:نمی دانم چرا یاد تیتر روزنامه پیروزی بعد از قهرمانی استقلال در لیگ دوازدهم افتادم!""شرم باد بر این قهرمانی شرم باد!""
بلی ... شرم باد بر محسن قهرمانی و علیرضا فغانی و ....!

سکوت اخیر این روزهای امیر قلعه نویی شاید برای خیلی از فوتبالدوستان بخصوص هواداران استقلال درقبال اتفاقات و حواشی دیدار هفته اول تیمش وصحبتهای که رسول خطیبی کرده بود،در نوع خودش جالب و برای خیلی ها غیر قابل هضم باشد!
اما ما هواداران استقلال و بخصوص طرفداران خاص امیرخان می دانیم که امیر قلعه نویی دفاعیات و حرفهایش را به موقع و جای که باید زده شود،خواهد زد!
منتهی بعضی از هواداران عجول فوتبال که در بین آنها استقلالی ها هم دیده میشوند،در خصوص سکوت معنادار قلعه نویی مواردی را مطرح می کنند که در این مطلب قرار نیست به آنها بپردازیم.
اما تحلیل ما از سکوت این روزهای امیر اردشیر قلعه نویی:

این مربی می داند روز پنجشنبه قرار است تیمش در برابر یکی از تیمهای آماده لیگ و مدعی قهرمانی بازی کند و می بایست تمام تمرکز خود و همکاران و بازیکنانش را به خوبی جمع کرده و اجازه ندهد صحبتهای حاشیه ای خارج از مسائل فنی تمرکز مجموعه تحت هدایتش را بهم بریزد و آنها را از آماده کردن بازیکنان تیمش دور کند.لذا قلعه نویی با کش ندادن صحبتهای مطرح شده در تبریز می خواهد با تمام تمرکز ممکنه و عدم وارد شدن بازیکنان تیمش در جنگ ها و دعواهای رسانه ای تیمش را برای بازی با سپاهان آماده کند.
قلعه نویی به خوبی از اهمیت این بازی خبر دارد و می داند در صورت پیروزی و کسب 3 امتیاز این دیدار با یکی از مدعیان لیگ فاصله امتیازی مطمئنه ای خواهد گرفت و در ادامه با روحیه بهتری به مصاف حریفان بعدیشان خواهند رفت.مع الوصف؛قلعه نویی باید با توجه به مشکلاتی که در تیمش دارد و کمبود مهره در برخی پستها فعلا بدجوری توی ذوق میزند،دغدغه اصلی خودش و همکارانش شده است!امیرخان خوب می داند تیمش درمیانه میدان فعلا با مشکلات اساسی روبرو می باشد!